بررسی کارایی شبکه تولید و جمع آوری شیر با تاکید بر تقویت پیوندهای روستایی- شهری (نمونه موردی شهرستان هشترود بخش مرکزی)

پیوندهای روستایی-شهری در یک ناحیه زمینه ساز شکل گیری شبکه ی استخراج مازاد محصولات کشاورزی و سایر تولیدات روستایی به طرف مراکز مصرف و بازارهای شهری است. پس با توجه به شرایط جامعه روستایی کشور، سکونتگاه های روستایی می توانند در تعامل دو سویه و پایدار با شهرها(صنایع شهری) به عنوان بازیگران اصلی در توسعه تاثیر گذار باشند. پیوند نقاط روستایی با صنایع فرآوری مواد لبنی که عمدتا در حوزه ی پیرامونی شهر استقرار یافته اند از طریق واحد های جمع آوری و یا عوامل جمع آوری شیر ایجاد می گردد. حاصل عملکرد هر یک از این اجزا زمینه ی شکل گیری شبکه-های تولید و جمع آوری شیر را فراهم می کند که در حقیقت به عنوان ضرورتی نوین در اتصال عملکرد صنعتی کانون های شهری با عملکرد کشاورزی (دامداری) روستا های ناحیه قلمداد می گردد. این تحقیق با هدف ارزیابی کارایی تولید و جمع آوری شیر با تاکید بر پیوندهای روستایی-شهری انجام گرفته است. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی و میدانی از طریق روش تحقیق توصیفص – تحلیلی استفاده شده است. در فرایند عملیات میدانی، سه نوع پرسش نامه تهیه گردید. پرسش نامه اول توسط نخبگان روستایی و پرسش نامه دوم توسط شیر آوران و پرسش نامه سوم از ایستگاه ها و مراکز جمع آوری شیر از طریق نمونه گیری مطبق از 42 روستای بخش تکمیل گردیدند. به منظور تحلیل داده ها، از نرم افزار spss وexcel و cplex و آمارهای توصیفی و استباطی استفاده شده است نتاج تحقیق بیانگر آن است که ایجاد زیر ساخت ها و امکانات برای جمع آوری، فرآوری و بازاریابی محصولات لبنی پیش نیاز اساسی برای توسعه فعالیت های لبنی می باشد. لذا در راستای تنوع بخشی به درآمدهای حاصل از بخش کشاورزی، توجه به چگونگی تولیدات دامی بویژه فرآوردهای شیر و محصولات این بخش، همراه با کاهش هزینه های تولید می تواند به افزایش درآمد ها و سطح رفاه روستائیان و ایجاد اشتغال و تنوع شغلی و در نهایت به پایداری اقتصادی منجرشود.